Meet the locals!

Zo, het is donderdag, net middag geworden, en eindelijk weer ontsnapt aan de dagelijkse sleur van luisteren, zitten, schrijven; en dit dan te slaperig of te verveeld om maar iets mee te krijgen van wat er nu eigenlijk gezegd wordt. Dit heet universiteit hier, waar pauzes (ook na het roeien bij licht moet ik toch wel een keer in de drie uur naar de wc..), inbreng door studenten, en het gebruik van Powerpoint / ´t bord voor achterlijk moeilijke begrippen en dictaten een erg innovatief begrip zou zijn. Genieten dus!

Nou ja, zo slecht is ´t nou ook weer niet. Het hangt erg af van de ´profe´ en het thema (wat ben ik blij dat ik in Maastricht IB ipv Economics heb gekozen), en zeker ook het tijdstip. Want ook al ben ik dan zo vroeg mogelijk naar bed gegaan de avond ervoor, dan nog is ´t een bijna onmogelijke opdracht om - als onthouder van koffie, nu nog wel.. - rond een uur of 7.30 in de ochtend niet knikkebollend weg te dromen bij een 2 tot 3 uur durend betoog zonder enige pauze tussendoor.

Maar dat valt uiteindelijk allemaal in ´t niet als je het klaslokaal voor de laatste keer achter je dichtgooit en wederom kennis maakt met de wondere wereld buiten de uni. Als eerste natuurlijk de vraag van hoe kom ik daar weg. Je hebt taxi´s, inderdaad, niks speciaals, behalve dan dat elke chauffeur jou al luid toeterend wilt overtuigen toch echt zijn taxi te nemen, ook al (en dat is ongeveer in 99 vd 100 gevallen zo) ben je ergens aan ´t rondwandelen en heb je helemaal geen behoefte aan dat, laat staan ´n, vervoersmiddel.

Nee, geef mij dan maar de ´combi´ of de bus. In deze laatste kan je de meest ´bumpy ride´ maken in je leven, waar mijn tocht in een veekar (nodig om van Ecuador weer terug naar Peru te komen) over een, nou ja, je kan ´t een weg noemen, een relaxte reis was; en dat alles voor nog geen €0,20 per rit, ja, ok, studenten krijgen korting, normaal is ´t €0,25, een stuk prijziger dus.. ;) En als je daar al shaken & stirred uitkomt, kan je altijd even een kijkje nemen in de combi om erachter te komen hoeveel mensen er nou eigenlijk in een soort van bestelbusje passen. Ik kan zeggen dat de 30 over het algemeen makkelijk gehaald wordt.

Dan, na zo´n enerverende rit moet de maag natuurlijk weer eens gevuld worden. En waar doe je dat dan? Als anti-liefhebber van snack (dus fast-) food, is ´t zeker mogelijk een heerlijke maaltijd te bereiden in mijn casa. Dat gebeurt zeker ook regelmatig. Maar dan komt na al die lessen economie toch weer het begrip ´opportunity cost´ boven drijven. En tja, waarom dan al die moeite, tijd en geld in het kopen (supermarkten zijn duur hier, waar is de Aldi?), koken en afwassen stoppen, als je wat straten verder voor welgeteld €1,50 kan genieten van een driegangen maaltijd. Inclusief drankje.

Het mooiste moet dan nog komen, als je later die dag opgehaald wordt door een Limeño (local uit Lima) om weer een ontzettend mooie en speciale ervaring op te doen. Afgelopen weekend met een groep Limeños - die ik heb leren kennen tijdens mijn trekking in de Cordillera Blanca - eerst uitgeweest in een club, om vervolgens, na wat warmere kleding aangetrokken te hebben en een tijdje in de auto, op een hoogte van 5000 meter te staan, de grootste autorally van Peru aanschouwend. En als sluit (ala klap-) stuk, bij terugkomst in Lima, een exclusieve lunch met de gehele familie (incl. fotosessie natuurlijk). En overal als enige ´gringo´! Dat ik uiteindelijk niet meer dan 2 uur geslapen had tijdens dit alles (10pm-5pm), boeide me weinig. Lijkt me dan ook eigenlijk overbodig te zeggen, dat ik erg veel zin heb in een volgende ontmoeting met Limeños, vanavond.

Tja, en dan is ´t weer maandag, ´t weekend voorbij, en de eerste les (incl. literatuur-controle komende keer) staat alweer te wachten. Voor binnengaan wrijf je nog even de ogen goed open, breng je een bezoekje aan de wc, eet wat fruit (vitamines; dit maal met de functie om wakker te blijven..), en hoopt dat zo de komende 3 uur goed doorgekomen zullen worden. Maar ach, zo raar zijn deze strubbelingen toch niet? Want als je in zo´n wondere stad woont, die zo anders is dan je (´van thuis uit´) gewend bent, maar toch oh zo speciaal, mooi en enerverend, wie valt dan niet in slaap bij economische materie, eerst denkend, later dromend aan al ´t moois buiten dat lokaal....